Фариза Онгарсынова сборник стихов / Фариза Оңғарсынова өлеңдер жинағы - Фариза Онгарсынова / Фариза Оңғарсынова

өзіңе деген менің де шөлім басылмай.

өр ағыстарға тоқтау жоқ,

жолында талай жатса да тосқын жармасып,

өршеленеді алға асып.

Ағыныменен кетеді шайып, өң беріп,

бытқылдың бәрін қашаннан жатқан

шаң басып.

...Сарқылмас, солмас тасқындар солай ағады

тірліктің мәңгі арналарымен жалғасып.

1973"

Асау толқын

"І

Келеді бір күш соңымнан: өктемдіктерге бас бұрмай,

екпінін көрсең—дауылды түнгі дариялардағы тасқындай.

Жүреді ол дос қып, адалдық көрсе бойынан,

ешбір пендені жатсынбай,

қиянаттардан қиналғандарды басқа ұрмай,

қояды ол сосын өзімшіл менмен жандардың

ауызын “ә” деп аштырмай.

Намысына тисе халқының біреу, кете алмайды оның алдынан

жанарларына жас тұнбай,

кіре алмай жерге, өкінішке толы өксікпен

жөнейді кері жаралы қорқау қасқырдай.

Шындықсыз жерде ол, келіспек түгілі,

бұрылып басын да имеген

сол ақиқатпен мен де бір жасыл күйге енем.

Оның ақ жанын ешнәрсе жалтарта алмайды

көгілдір дүние, көп жиһаз, асыл күймемен.

Халқының абзал қасиеттерін ардақтаса жұрт,

бақыт пен даңқ тілемейді өзге,

ол үшін осы сый деген.

Келер бір сондай тың толқын

дәуірдің өзі туғаннан сана, күш берген.

өмірдегі кейбір жалтақтықты көрсе, тістенген.

Ығыспай сонда ол, арпалысып өтер өлгенше

әділеттен жұрдай үстеммен.

Жүреді сосын ұрпақтың даңқын шырқатып

тарихтың өзін таңдандыратын істермен.

Қарайды оған бас иіп

Жер ғана емес, көгілдір аспандағы Күн,

қайратын көріп жанартаудың жасқар жалынын.

Жүреді ол кәміл белгісіз мекен жайларда

туларды қадап шыңына асқарларының.

ұрпақтары оның мақтанар мәңгі аңыз қып

жұлдызды жондарда қарыштап басқан адымын.

Оған түк емес бүгінгі менің

өзімшіл асқақ арыным,

кім білсін, мүмкін, оған да жетер

ашынудан басталған үнім.

Мен, мүмкін, оның биіктерге шырқар жолдағы

алғашқы баспалдағымын...

Асқақ болғанмен, ұғады ол

тамырсыз тыңдардан өзінің өспегенін де,

естиді ол әнін Ақанның Көкше белінде,

асқақ үнімен даланы жаңғыртып өткен

Махамбеттердің болғанын көшпелі елінде.

Іздейді ол талмай аталардан қалған мұраны,

Жер астындағы “архив” біткеннің қопарып

текшелерін де.

Осынау жонда қалалар тұрды-ау бір кез деп,

тігеді ойлы жанарын төстегі егінге...

ІІ

Сан заман өткен,

қазақтың

таптатып жатқа мекенін, қор қылып елін

сол түнек заман, менің де сор күнім едің.

Қасірет шеккен кең дала тыныстап бүгін,

ұмытып жатыр талайға жортуыл демін.

Қасиетіңді тек жоғалтпа, ақпейіл далам,

шүкірсің бүгін—төсің бай, қолтығың егін.

Мойнымда менің көп әлі

алдыңда сенің

өтей алмаған борышым, олқы күндерім.

Тағдырыңды сенің тапсырдым сенімді ұрпаққа —

көз нұрың, болашағың да сол, түбінде, елім!

...Келеді әйтеуір бір ұрпақ менің соңымнан-—

бар үміт сенде

о, асау толқыным менің!...

1971"

" Асқақ үн, айбынды әнің,

Жайық, Жем айдындарым,

қос жүзіндей алмастың мәңгі бірге,

құмды дала, қияқ пен сәнді гүл де

бір-бірінен аумаған, ағыстар да

қол ұстасып мәңгілік табысқан ба

финиші жоқ өмірлік жарыстарда.

Балалық нұр шағымда

асыр сап құм шағылда

қатар өстік, табысып алыстан үн,

қатар кештік қос өзен ағыстарын,

жалаңаяқ толқынмен жарысқаным...

Қойнында нұрың әрлі,

жүрекке жылы мәңгі

туған жерің сені әркез аялаған,

ашық аспан, сырлы өзен, сая далам.

Байтақ Отан басталып сол арадан,

кеңдікті де сол жерде шолады адам.

Біз сол жерде туғанбыз, нәр алғанбыз,

көңіл — дала, жаны — гүл адамдармыз.

Бүгін — соғыс күліміз. Күлміз бүгін,