Фариза Онгарсынова сборник стихов / Фариза Оңғарсынова өлеңдер жинағы - Фариза Онгарсынова / Фариза Оңғарсынова

арман мен үміт – санаңда,

қатыгез, қарау қоғамда,

күткендей даңғыл жол алда

жүгендеп жырдың тұлпарын

талықсып өрге шырқадың.

Мас болып жастық жалынға

ұмытпа, қалқам, жыр қамын.

Нұр ойнап балғын - бал өңде,

қарама мәз боп әлемге.

Адамның бәрін ойлама

бақытты екен деп бар елде.

Назарыңды салсаң жыраққа,

зарлы үндер келер құлаққа.

Суырылмай, жүзін тот басып

қылыштар жатыр қынапта.

Әділет, шындық таба алмай,

өмір бір дозақ аралдай,

теңсіздіктерден түңіліп,

тұншығып демін ала алмай

жүргендерге жырды арнағын,

жігер-күш берсін саңлақ үн!

Шын ақын болсаң, тартынба,

найзағай болып жарқылда.

Жер ошағыңның басында

бақытыңа мәз боп қалмағын!

Күнәсіз бірді даттайды,

біреуден бейуақ бақ тайды –

әлсіздерді әлі бір жерде

күштілер тапап, таптайды-

ақынға жердің бетінде

болмайды ешбір жат қайғы.

Әлемді үйім деп қарасаң –

озбырлық, өсек жан-жағың.

Шындығын айтсаң өмірдің,

биліктіге мүмкін жақпайды -

заманың бірақ жақтайды.

өмірдің күтіп ақ таңын,

шабытпен жырды баптадым.

Әйтеуір қатал тірліктен

әділет іздеп таппадым.

Шындықты айтқаным үшін мен

ақсүйек тапқа жақпадым.

Сонда да тынып, тынбадым,

шырқадым елдің мұңды әнін.

Алапес мынау өмірдің

ащы шындығын жырладым.

Қуылдым, дала шарладым,

сая бола алмай қырларым.

Перзенті ем аңғал даланың,

жыр-семсер жалғыз жарағым,

жымиып келген жылпостар

асырды менен амалын:

жүруге батпай ығымнан,

сұсымнан қорқып тығылған

жансыздар мені жайратып,

“Қаройда” солай жығылғам.

Аңғалдау өскен ер едім

ойламас бас пен жан қамын.

Дос болып келіп, қапыда

басымды шапты бір залым.

Қырықтан асқан шағымда

қара жер болды құндағым.

Жыртылмай кеткен намысым,

төгілген біздің қан үшін

алаулап атар таң үшін

ақырып теңдік сұрайтын

елім деп менше жылайтын

ұрпағым қайда, ұланым?

өлмесін жерде ғұмырлы ән,

отты жыр өргін мұңымнан.

үмітім сенсің, жас құсым,

түлеп ұшатын тұғырдан.

Тек шындық күтем мен сенің

ақ алмас жүзді жырыңнан!"

"Алтын арай атқанда таң нұрланып,

Жыр-көктеммен құлпырды дала-кілем.

Құшағым – гүл. Келемін бал-бұл жанып

жастықтың алаңымен.

Қыз арманы секілді алғы уақытым,

шырын сезім жүректе, жанарда да.

Әлем сыйлап тұрғандай бар бақытын

жалғыз-ақ маған ғана!

Жастығыма болғандай уақыт ғашық,

жетелейді өмірдің бағына әсем.

Сезім көлі – жанарың бақыт шашып

келесің жанымда сен!

…Талқысы мол тағдырдың бір басында,

ұлылықты үреймен алыстырған -

бас иеміз сонда да бұл ғасырға

екеумізді табыстырған.

1970"

"Алыстарға кетейік.

Қаланың бізді көп жалықтырған күйбеңдерінен жыраққа,

Ақ бас тауларға аймалап жатқан күміс шолпылы бұлақтар.

Сен ғажайып ертегілердің батыры

астындағы арғымақ атпен айшылық жолды бір аттар.

өзіңе ғана табынған ессіз мен нәзік ару болайын

тозақ боп сенсіз көрінсін тіпті жұмақ та!

өңгеріп мені ап кетші

көк ормандарға тылсымын аяқ баспаған,

түнектерімен өр көңілдерді жасқаған.

Толтырсын меңіреу дүниені у-шу дүбірге

сенің екпініңнен қашқан аң!

От махаббатыңнан өртенген маған еркек еместей көрінісін

жалғыз өзіңнен басқа адам.

ұмытайық біз сонда

мынау жалғанда біреулер барын жер басып жүрген

айла қып,

өсек-аяңнан пайда алып:

дүниенің бәрі біз екеуміздің жанымыздай мөлдір

болсын деп,

арманның ақбоз арғымағын Айға байлалық.

Рахаттан сонда жылайын күліп жатып мен

өмірден мың-мың айналып!

1969"