Фариза Онгарсынова сборник стихов / Фариза Оңғарсынова өлеңдер жинағы - Фариза Онгарсынова / Фариза Оңғарсынова

Қарағым қашан жігіт болады деп,

өзгенің ұлын көріп армандадың.

Сездірмей өтеді екен жыл ағысын,

талдырмаш жігіт болды бұла мүсін.

Еленбей самайда шық, отырасың

жанардың жайып салып қуанышын.

Сүймедің, жылап келсем жаттан ығып, айтпадың жақсы бол

деп ақтарылып.

Бірақ мен сенің барлық жан-күйіңді

өстім ғой жанарыңнан жаттап үғып.

Тау асып шапқылаған бұлақтардай,

мені арман шақырады жырақ, шалғай

Сен мені күліп тұрып шығарып сал,

күйзеліп өз-өзіңнен, жылап қалмай.

Болса деп бір азамат ақтар үміт,

тырыстың өсіруге ел мақтаны ғып.

“ұлдары жасық болса, қыр анасы

намыстан алады, - деуші ең, - жақтан ұрып”.

Туғанда мынау жастық шақтар күліп,

құнысып бишарадай жатпан бұғып.

өмірдің шатқалына жеке тарттым,

қатерден өзің күткен сақтар да үміт.

Жаныма сеніміңді серік қыл да,

сал мені жабырқамай аттандырып!

1968"

Арға табыну

"Сенем саған өмірде.

Саған ғана.

Бастайтын жаңа арнаға,

ұмтылдырар алынбас қамалға да,

армандатып заңғар көк қияларын,

үміт пенен сенім боп ұяладың

жанымда, санамда да.

Адам мықты

мызғымас сенімімен,

айнымас серігімен,

халқының бірлігімен,

мейіріммен теңдесер Күн нұрымен.

Сол сенімді

жаныма сіңірдің сен.

Шаттансам, күліп жүрсем,

зұлымдықты өмірден түңілдірсем;

бұл ғаламат ғасырдың адамзатқа

арқалатар жүгінің ауырлығын,

шырқалар дәуір жырын

сезінсем, ұқсам бәрін;

түсінсем мен

адалдықтың жанында дұшпан барын –

сенің арқаң

(сол сеніммен әлдилер мені де әр таң).

Сенің арқаң

серпісем сағым мұңын,

мен өзіңмен күштімін,

жалындымын.

Мен білемін:

Әділет пен Адалдық – туың сенің,

сол туға жүгінсе кім –

айнымас досым менің,

оған айтар сырым мен жырым – сенім.

Жер үстінде көп әлі

адалдыққа оқ атқан жалашылдар,

одан өзге күші жоқ шарасыздар

(сол зымиян улы оққа құрбан болды

жазықсыз сан асылдар).

Жұмақ емес бұл өмір.

Адамзатты

күтеді әлі көрмеген жаңа сындар.

Ол сындардың отынан

жүресің сен талайды аршып алып

(талай жалын мені де шарпуы анық),

әлі талай тігесің өр басыңды,

оқтарға қарсы барып.

Сен шыңдалғансың

күрестерде, қиындау сынақтарда

жалын кештің, ұмтылдың бірақ та алға,

сенім сонда сені де ұмтылдырған

алдағы жұмақ таңға.

Арым – Күнім!

Айбынды тұлғаң бүгін,

қарайтындай сескене шыңдар бұғып,

шақырады алдағы жылдар күліп.

Сенің сәулең, жып-жылы мейіріммен

бара жатыр Жер бетін

нұрландырып.

1973"

"Арғымақтары қайда екен бұ даланың,

бәйге алаңын көргенде шыдамадым.

Аңсап келген ауылда сәйгүлікке

тақым салмай мен қалай тұра аламын?

Ағатай!

Маған арнап бір жүйрік баптадың ба?

Ендеше мен ойнайын ат жалында.

Бір көтеріп тастаңдар сүйтіп мені

шаршаңқырап келген бұл шақтарымда.

Құйысқанды тарттырып күмістеген,

оюлаңдар тоқымды пүлішпенен.

Арғымақ ат астымда ойнақтаса,

жалығарым жоқ, сірә, жүріске мен.

Бір жасайын мен бүгін

кетпей қойған бәйге ғой көкейімнен,

жете алмаған жігітті төпейін мен.

Жорғаңды қой, қайда әлгі Бәйге торы –

неде болса бір зулап өтейін мен!

1971"

Ардагерлер

"Ардагерлер,

елімнің қымбаттары,

революцияны өсіріп құндақтағы,

қасиетті күрестер жастықты ұрлап,

самайды мұз қақтады.

Қорғадыңдар

шындықтың мұраттарын,

Қобыландыдай төздіңдер сынаққа мың.

Тік көтеріп жеңістің жалқы туын,

ешқашан құлатпадың.

Сендер барда

нұр төгіп жанарынан,

салғандай дала бір ән.