Фариза Онгарсынова сборник стихов / Фариза Оңғарсынова өлеңдер жинағы - Фариза Онгарсынова / Фариза Оңғарсынова

Әйтеуір, алай-түлей сол сезіммен

жаныма бір тыныштық таба алмадым.

Кезім жоқ сені ойламай көзімді ілген,

сені аңсап, елжіредім, егілдім мен!

..Ырзамын тағдырыма сен арқылы

махаббат деген күшті сезіндірген.»

«Сен мені күтпе ешқашан. Алаңдама.

өзіңді айыптама, жамандама.

Жүрегің мен деп соқса,

басу үшін

бәрін де маған жама.

Мен соның барлығын да көтеремін.

Сені әзір аймаласын бөтен ерін,

бәрібір саған титтей тыным бермей,

ішіңді күйдіреді от өлеңім.

Сен мені басқаларға қорлап ем де,

тыншырмын көңіл қалып сонда мен де.

Мені ойлап жараланған жүрегіңді,

білсең де жазылмасын, зорлап емде!

өзіңді, өзгені де алда солай

(көмілсін менде ертерек шаңға самай),

қаншама жанталасып тырысқанмен,

жүрегің мені аңсаудан қан-жосадай.

Мен жайлы мұңайма сен дара қалып

(әлі ұзақ қайғы болам саған анық!).

ұқ бірақ: бірімізге атқан оқтан

қаламыз екеуіміз де жараланып.

1974»

«Сен мені шынымен осы сағынбайсың ба,

оған да от болып

беріліп жалындайсың ба?

Оны да мендей елжіреп, аймалайсың ба,

оны да іздеп, төзе алмай, қайдалайсың ба?

Оған да сәби қылықпен еркелейсің бе,

кетейін десе, қиылып “ерте” дейсің бе?

Жанарың ойнап, оған да “Күнім” дейсің бе,

мені құшқандай, денеңмен дірілдейсің бе?

Оңаша сәтті онымен армандайсың ба,

ол жоқта жетім ботадай қалғандайсың ба?

Оған да: “Сені өмірден іздеп ем...”,— дейсің бе,

“Жүрегім — қырау сен жоқта, мұз — денем”,—

дейсің бе?

Ол барда өзге көздерді жақтырмайсың ба?

оны да бір күн күз-жардан лақтырмайсың ба?»

«Сен менің жанарыма жас тұндырып,

өзгеге көңіл кілтін аштың күліп.

Ошаққа отырғызып кетті мені

әне бір ұзын бойлы ақ сұр жігіт.

Мен қалдым шыр айналып қу далада,

жете алмай арман болған ну жағаға.

Сезгендей сүлдерімнен бір сұмдықты,

көз алмай көп қарады туған ана.

Жаншылдым, жанартаудай биік едім,

жоқ, енді сүйенерім, сүйінерім.

Мен үшін қызығы да, қайғысы да —

бәрі бір секілді бұл дүниенің.»

«Сен отырсың бұл түні

аймалатып басқаға.

Мендік наз бен күлкіні

қидың ба оған? Масқара!

ұсындың ғой шайды оған,

ішші дедің қиылып.

Бақыт шашып айналаң,

жүрегің де жиі ұрып.

Ол ғой көзден нұр ұшып,

отыр демнен тұншығып.

...Мен жатырмын құнысып.

О, өткінші тіршілік!»

«Сен бір албырт жігітсің, білемін мен,

бір нәзіктік еседі жүрегіңен.

Сен кірбіңсіз, көңілді болсаң дәйім,

жаным сая тапқандай жүремін кең.

Сен мұңайсаң, сан ойлар қоршап мені,

деп қаламын: “Жүр екен аңсап нені. . .”

Жалт етіп бір қараған

жанарыңнан

жан-күйіңді ұғамын сол

сәттегі.

Сен сырт көзге жігітсің көптің бірі,

байқалмайды қызбалық, өткірлігің.

...Бір ғажайып күш сенің

бойыңдағы жүрегімді

балқытып, төктірді нұр..

1968»

«Сен үшін сонау алыстардағы елес ем,

осынша мені арман қып келдің неге сен.

“Сыртыңнан сүйіп жүретінімді сезуші едің ғой”

демесең,

мен саған ғашық емес ем.

Бас иген көп-көп бозбалаларға паңдана

асқақтау басып, бақытты болдым. “Сонда да

жан-жүрегіңді толтырар бір жан жетпей жүрді ғой”

демесең,

мен саған ғашық емес ем.

Бір дауыл сәттің соғарын сезіп жүргенмен,

сен екеніңді білген бе ем…

Әйтеуір, жаным, “бұл күнде менсіз жүре алмайсың ғой”

демесең,

Мен саған ғашық емес ем.

1968»

«Сен ызаландың ба екен:

қампық қарынды отандастарың қараңғы көкірек, түн кеуде

дүниенің бәрін алтынмен өлшеп, алшаңдай басып

жүргенде?

ұят, ар-намыс, әділет деген сені тыншытпаған көп

ойлар