Фариза Онгарсынова сборник стихов / Фариза Оңғарсынова өлеңдер жинағы - Фариза Онгарсынова / Фариза Оңғарсынова

Қайда кеткен өзімді Жер бетінде

бақыттыдай сезетін күнім менің?!

Қайда кеткен сан ойлар көз ілдірмей,

ақ таңдарға ұласқан іңірлерім!..

Кейбіреулер қарайды

маған осы тірлікті қимағандай,

құдай маған мол бақыт сыйлағандай.

Ал мен болсам күйзелем аласұрып,

жалғыз өзім әлемге симағандай.

...Әлде адамға рақат келмей ме екен

сан күрсінтіп жаныңды қинап алмай?!

1967»

«Күнде үйге асығасың...

Түсінбес ата-ана ма —

несіне жасырасың,

айтып қой апаңа да.

Айт оған бір жас жігіт

сүйеді қызыңды деп.

Жарқылдап тұрмас күліп,

көрмесе жүзімді деп.

Керек-ақ мұны айтуың —

жан анам бар екенін.

“Алладан” сұрайтынын

тапса деп бала теңін.

Айтуға асық бүгін,

жүрме тек жоламай түк.

Бәрібір ғашықтығын

жанарың қояды айтып.

Жасырма сол кісіден,

жүр десең — мынау қалпым.

Бұл сәтті ол да ішінен

тілеген шығар, бәлкім.»

«Күндер туды өртенген

тұрғанда нұр-бақытқа аймақ тұнып:

жігітінде ер мінез, қайраттылық,

сұлу мықын, тұнжыр көз келіншектер,

құмар қылған құлынды байлап тұрып.

Құштар сезім бұрқ етіп, жас жігіттің

көкірегінде тербелген айлап тынып;

бұрын естіп білмеген сырлы әуенді

жүрегімен, жанымен сайраттырып;

өр көңілі арман мен мұң оранып,

тұл болғандай кешегі айбаттылық:

көз алдынан кетпейді жалт қарас пен

есін алған үркектеу сайғақ қылық;

дүниенің бәрі-бәрі ұмыт болған,

шықса алдынан сол ару жайнап күліп.

...Төріне әкеп өлім мен қайғы лақтырып,

уланбаған аймақты жайратты жұт,

жауыздығын себелеп айбат қылып.

Сүйіктісін бір сүйіп үлгерместен

ер кектенді зығыры қайнап тұрып.»

«Күнім де сен, бөбегім,

гүлім де сен, бөбегім.

Әлдилеген анаңа

күлімде сен, бөбегім!

Айналайын, бөбегім,

аймалайын, бөбегім.

Анашыңның күні боп

жайна дәйім, бөбегім!

Бал түндерім, бөбегім,

даңқым-жерім, бөбегім!

Арман тауым асқарым –

халқым менің, бөбегім!

Аңсағаным бөбегім,

салсам - әнім, бөбегім.

Сені аялап таңдарды

қарсы аламын, бөбегім.»

«Күтеді ана,

күтеді жалғыз ұлын,

қайғы өрнегі торлаған әрлі жүзін.

Жаңа өмірдің жолында құрбан болған

көре алмады арманда жар қызығын.

өсірді ана

жалғыз ұлын - тірегін, жұбанышын,

соған арнап жастық шақ - жыл ағысын.

Жалғызымның қызығын көрсем-ау деп

соны ғана тағдырдан сұрады шын.

Жарсыз жалғыз…

Мөлдір арман жырақтап, былғанды үміт.

Жас кеудеде жатса да мұңдар бұғып,

бәрін-бәрін тұл етті сәбиі үшін

албырт шақтың құмарын құрбан қылып.

Жас кезі еді.

өтіп жатты бей-жай боп түндер тымық.

Күндер ұмыт шалықтап жүрген күліп.

Бұл көрінсе көз қыры түсе ме деп

жігіт біткен қалатын бір желпініп.

Нұр жанарға

ерте кешкен қайғыдан мұз жабысқан,

кейде күлкі орнына ызғар ұшқан.

Жиын-тойға барса егер,

жас әйелдер

қызарақтап қалатын қызғаныштан.

Бір еркекпен сөйлессе,

өсектейді әйелдер таң атырмай

(кейде адамға жабысар жала тынбай);

қызғанады бейшара күйеулерін

қапелімде бұл тартып алатындай.

өтті солай жастық шақ.

Байсалдырақ болды ерте, кемелдеді.

Жалғыз ұлдың қамы еді тек ермегі.

Ана жүрек сақтады мейірімін,

әйтпесе ерте алау жан семер ме еді.

Келін келді

шағын үйді шаттыққа қарық қылып.

Қуанды ана көз жасы тамып тұрып.

Немере де сүйіп ол үлгермеді: ,

ел басына күн туды. Қамықты жұрт.

ұл аттанды

қанды майдан батысқа, жырақтарға

(ол кез ерлер көрмеген сынақ бар ма!)

өткерді ана түндерді кірпік ілмей

өмір тілеп жалғызға жылап таңға.