Пятнадцатилетний капитан / Он бес жасар капитан - Жюль Верн

— Сіз жерді көріп тұрсыз ба? — деп жас капитан қайталап сұрады.

— Ие, көріп тұрмын!—деді Геркулес басын изеп.

Ол солтүстік-шығысты көрсетіп тағы қолын шошайтты. Дик алысқа қарай көзін тікті... Бірақ ешнәрсе көре алмады.

Сол минутта Геркулестің айқайын ести сала, миссис Уэлдон Дикке берген уәдесін бұзып палубаға жүгіре шықты.

— Миссис Уэлдон! — деп айқайлады Дик.

Жас әйелдің уәдемен ісі болған жоқ, негр көрген жерді көруге әрекеттенді. Оның бар әмірі сонда тұрған тәрізді.

Бірақ Геркулестің қолы дұрыс бағытты көрсетпесе керек, өйткені миссис Уэлдон да, Дик те қаншама тесіліп қарағанмен, көкжиектен ешнәрсе көре алмады.

Осы арада Дик те қолын шошайтып:

— Ие! Ие! Жер!— деп айқайлады.

Бұлттың саңлауланған жыртығы арасынан тау шоқысына ұқсас әлденені оның көзі шалды. Бала жігіттің «теңізге үйренген көзі» қателескен жоқ: ол нағыз жердің өзін көрген еді.

— Ақыры, әйтеуір, ақыры көрінді-ау!—деп қуанғанынан бір айтқан сөзін қайталай берді.

Миссис Уэлдон көруден әлдеқашан күдерін үзген жерді тұтқаға жармасып тұрып көз айырмай қараумен болды.

Жағалау «Пилигримнен» он миль жерде, сол жақ бортта, ық жақта еді. Бұлттың жыртығы үлкейіп, бір жапырақ аспан көгі көрінді. Енді таудың биік шоқысын анық көруге болады. Бұл көрінген американ континентінің бірер мүйісі екенінде дау жоқ!

Желкені түсірілген жалаңаш мачталы «Пилигрим» мүйіске қарай дұрыс бағыт алып жүре алмады. Бірақ жерге еріксіз баруы керек,— бұл бірнеше сағаттың ішінде шешілетін мәселе. Қазір сағат сегіз, түс болғанша «Пилигрим» жағалаудың өзіне жетеді деген сөз.

Диктің иек қаққан белгісімен, Геркулес миссис Уэлдонды жетелеп кейін каютасына алып кетті, ол өздігінен палубада жүре де алмас еді.

Жас капитан кеме тұмсығында тағы бірсыпыра тұрып, сосын штурвалға қайтып барды, бұл кезде штурвалды Том қарт басқарып тұрған.

Дик шыдамы таусылып ынтыға күткен жерді де көрді! Қуанудың орнына неге қорықты ол? Өйткені жер ық жақтан, екпіндей заулап қатты келе жатқан «Пилигримнің» алдыңғы жағынан көрінді, мұның ақыры кеменің апат болып, жан түршігерлік жамандыққа айналуы ықтимал...

Бұдан кейін екі сағат уақыт өтті. Таулы мүйіс кеменің бұрынғы бет алған бағыты емес, бір бүйірден көрінді.

Осы арада Негоро тағы палубаға шықты. Жерге тесіле қарап, оның білгенін басқа кісі білмейтін кісіше басын изей түсті де, камбузына қайта кіріп кетті.

Дик Сэнд мүйістің төменгі жағалауын анықтап көруге тырысты.

Екінші сағаттың ақырында мүйіс кеменің арт жағында қалды, бірақ жердің өзі әлі көрінген жоқ.

Бұл екі арада көкжиектің бұлты ыдырап тұман ашылды, енді Анд тауы жиектеген американ жағалауының биігі жиырма миль жерден көрінуге тиіс.

Дик Сэнд подзор дүрбісін алды да ақырын жылжытып көкжиекті шолып өтті.

Көрініп тұрған жер жоқ.

Ертеңгісін көрінген мүйіс, түстен кейін сағат екінің кезінде артта қалып қойды.

Алдыңғы жақтан не биік, не аласа жер подзор дүрбіге ілінбеген соң, Дик Сэнд қатты айқайлап жіберді де, басқышпен төмен түсіп миссис Уэлдон, кішкентай Джек пен Бенедикт ағайлар тұратын каютаға қарай жүгірді.

— Бұл көрінген арал екен!—деп айқайлады ол.—Тек қана арал!

— Арал деймісің, Дик? — деп сұрады миссис Уэлдон.— Қандай арал?

— Қазір картадан қараймыз! — деп жауап қатты жас капитан. Ол өз каютасына барып карта алып келді.

— Міне, миссис Уэлдон, міне!—деді ол картаны жауып.— Біз көрген жер, Тынық мұхиттың картаға түспей қалған бір нүктесі болса керек. Бұл Пасхи аралы. Бұл арада одан басқа арал жоқ.

— Олай болса; жер біздің артымызда қалғаны ма? — деп сұрады миссис Уэлдон.

— Ие, ол арал қазір көрінбей кетті...

Миссис Уэлдон нүктедей боп әрең көрінген Пасхи аралына қадала қарады.

— Бұл арал американ жағалауынан қанша қашық?

— Отыз бес градуста.

— Ол неше миль болады?

— Екі мың мильге тарта.